Powyborcze szczerzenie kłów

Swoje expose, inaugurujące nowe kadencje obu izb, wygłosili marszałkowie: Senatu Tomasz Grodzki z Platformy Obywatelskiej oraz powracający jak Feniks z popiołów, teraz w roli marszałka-seniora Sejmu, Antoni Macierewicz.
 

Przed kilkoma laty, kiedy prezes PiS zorientował się, że schizofreniczne teorie Macierewicza o zamachu w Smoleńsku udowadnianie przy pomocy parówek i puszek po piwie nie przysparzają jego partii zwolenników, odsunął swojego wiernego druha na boczny tor. Sam Kaczyński również ukrył się w cieniu, a na pierwszy plan wysunął Beatę Szydło, która z jego woli miała zostać - i została - premierem. Zabieg ten był o tyle zaskakujący, co logiczny – Prawo i Sprawiedliwość zrozumiało, że prowadzenie agresywnej polityki - przynajmniej na pierwszym planie (co innego nocne przepychanie ustaw) – nic dobrego im nie przyniesie, stąd decyzje o złagodzeniu medialnego wizerunku. Twarz Matki-Polki Szydło w połączeniu z programem 500+ przyniosła monopol sejmowej władzy na co najmniej dwie kadencje.

Dzisiaj, po wygranych ponownie wyborach, PiS poczuło się na tyle pewnie, iż postanowiło obudzić stare demony. Z Antonim Macierewiczem na czele. Było to doskonale słychać w wygłaszanym przez niego przemówieniu na otwarcie pierwszych obrad Sejmu nowej kadencji. W zestawieniu z wyważonym wystąpieniem Tomasza Grodzkiego miało ono jeszcze bardziej agresywny wydźwięk. Kiedy marszałek Senatu mówił o tym, że jego izba nie będzie narzędziem do blokowania ustaw partii rządzącej, Macierewicz grzmiał o ideologii gender, która w jego mniemaniu ma stanowić zagrożenie dla wartości katolickich. Wymowną przeciwwagą były słowa Tomasza Grodzkiego, że niezależnie od wyglądu, rasy, koloru skóry czy poglądów, należy z szacunkiem podchodzić do każdego człowieka - w polityce również. Gdy Macierewicz roztaczał swe wrogie urojenia o środowiskach agenturalnych w sądach, mediach, stanowiskach administracji publicznej - słowa Grodzkiego stanowiły ich dokładne przeciwieństwo. Mówił, że Polek i Polaków nigdy nie da się stłumić próbami wtłoczenia w ramy jednej, sztywnej, czasem dziwacznej ideologii. Kiedy Antoni Macierewicz wspominał o poszanowaniu (sic!) Konstytucji, marszałek Grodzki deklarował, że w Senacie będą teraz królowały szacunek, przyzwoitość, praworządność, honor, prawda i normalna praca merytoryczna, a nie będzie wstępu dla obłudy, cynizmu, oszustwa, kłamstwa, naginania konstytucji i regulaminu Izby Wyższej.

Oczywistym jest, że najtrudniejsze i najmniej popularne ruchy wykonuje się na początku kadencji po to, by naród do kolejnych wyborów zdążył zapomnieć, co nawywijali rządzący. Czy Prawo i Sprawiedliwość znów poczuło się tak pewnie, że zdecydowało się na wytoczenie ich najbardziej kontrowersyjnego działa? Nawet jeśli nie, to należy zawsze pamiętać o tym, że prawdziwa twarz PiS-u to nie troskliwie zasępiona Beata Szydło, lecz szczerzący kły Antoni Macierewicz.