Palmowa niedziela

A było to tak. Będąc w okolicy Betfage Chrystus polecił dwóm uczniom by poszli do pobliskiej wsi i przyprowadzili znajdującego się w niej osiołka. Na ewentualne pytania po co im osioł, mieli odpowiadać - "Pan go potrzebuje". Gdy to zrobili, Chrystus dosiadł go i na nim wjechał do Jerozolimy. A zebrani wzdłuż drogi przejazdu na Jego widok słali płaszcze i palmy pod nogi i krzyczeli "Hosanna, błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie".

Niedziela palmowa jest w kalendarzu liturgicznym Kościele Katolickim świętem ruchomym i odbywa się zawsze 7 dni przed niedzielą wielkanocną.

Upamiętnia tryumfalny wjazd Chrystusa, na ośle, do Jerozolimy.

Pierwsze znane zapisy o nim pochodzą z IV wieku z pamiętnika pątniczki Egerii.

Zwyczaj robienia palm i święcenia ich zapoczątkował Kościół francuski w VII wieku.

Do Polski trafił w średniowieczu i na dobre się zakorzenił w ludowym katolicyzmie.

Dwie inne nazwy tej niedzieli to "Wierzbna" i "Kwietna".

Każdy region Polski ma swoje palmy, różniące się wykorzystywanym do ich zrobienia materiałem.

Są "palmy wileńskie" z ziół, "palmy kurpiowskie" i palmy z południa kraju.

Jeszcze do niedawna, zwłaszcza na wsiach, wierzono, że zjedzenie poświęconej "bazi" z wierzbowej gałązki daje zdrowie.

Obijano też wierzbowymi palemkami boki zwierząt domowych, by zdrowo się chowały.

Niedziela palmowa rozpoczyna w Kościele Katolickim tzw. Wielki Tydzień. Upamiętniający proces, mękę i śmierć Chrystusa na krzyżu. Na Golgocie.