"Szczytowanie" Nawrockiego i Tuska

W tytule nie chodzi bynajmniej o finał męskiego stosunku, ale o tzw. szczyty zdrowotne, które obaj zwołują. Tusk na czwartego grudnia, a dzień później Nawrocki.

Ten pierwszy to "szczyt medyczny". Ten drugi, by dowalić rządowi, "na ratunek ochronie zdrowia".

W sumie jednak, odwołując się do terminologii erotycznej, wygląda to na rywalizację dzieciaków w piaskownicy o to, kto ma większego siusiaka.

Byłoby nawet zabawnie, gdyby nie chodziło o zdrowie i życie tysięcy Polaków, których leczenie jest zagrożone.

Wystarczy pójść do szpitala, pogadać z personelem i pacjentami, by usłyszeć całą litanię narzekań na system finansowania publicznej służby zdrowia.

Odwoływane zabiegi, gigantyczne kolejki do specjalistów, brak lekarzy w deficytowych specjalnościach itd.

Nihil novi sub sole.

Nic nowego pod słońcem.

Tak jest od lat i żadnej ekipie nie udało się rozwiązać tego węzła gordyjskiego.

A środowiska medyczne od lat postulują to samo - zwiększenie nakładów na ochronę zdrowia w budżecie państwa do przynajmniej 10 procent PKB.

Teraz jest ok. 8 procent.

Wprowadzenie nowego systemu wycen świadczeń medycznych obejmującego realne koszty, a nie te skalkulowane przez biurokratów z NFZ.

Likwidacja zadłużonych szpitali, które nie mają szans na to, by wyjść z pętli zadłużenia.

Zwiększenie składki zdrowotnej.

To tylko część "leków" na chorą służbę zdrowia.

Ani "konsylium" u Tuska, ani nasiadówa u Nawrockiego, niczego nie rozwiążą.

To propagandowe zagrywki jak w czasach PRL, gdy PZPR w obliczu problemów zwoływała plenum partii, po których było jeszcze gorzej jak przedtem.

Historia kołem się toczy, ale potem już jako farsa.