Orest Lenczyk urodził się 28 grudnia 1942 roku w Sanoku, gdzie zaczęła się jego przygoda z piłką nożną. Choć jako zawodnik nie osiągnął spektakularnych sukcesów, to jego kariera trenerska przyniosła mu miano legendy.
Pierwsze kroki jako szkoleniowiec stawiał na początku lat 70. w Karpatach Krosno.
Lenczyk stał się szerzej znany w Polsce dzięki pracy z Wisłą Kraków. W sezonie 1977/78 zdobył z tym klubem mistrzostwo Polski, a w kolejnym roku dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europy, będącego ówczesnym odpowiednikiem Ligi Mistrzów.
Lista klubów, które prowadził, jest imponująca. Oprócz Wisły Kraków, Lenczyk trenował m.in. Stal Mielec, Śląsk Wrocław, Ruch Chorzów, Widzew Łódź, GKS Katowice, GKS Bełchatów oraz Zagłębie Lubin. W wielu z tych klubów pracował więcej niż raz, co świadczy o jego wysokiej renomie.
Lenczyk zdobył mistrzostwo Polski z Wisłą Kraków nie tylko w 1978 roku, ale również w 2001 roku, a następnie w 2012 roku ze Śląskiem Wrocław. Blisko zdobycia mistrzostwa był również w 2007 roku, kiedy prowadził GKS Bełchatów. Jego dorobek obejmuje także krajowy superpuchar z GKS Katowice (1995) i finał Pucharu Intertoto z Ruchem Chorzów (1998).
Ostatnim klubem, który prowadził Lenczyk, było Zagłębie Lubin. Został zwolniony z tej funkcji w maju 2014 roku. Łącznie poprowadził drużyny w 587 meczach Ekstraklasy, co jest rekordowym osiągnięciem.
Orest Lenczyk był ceniony nie tylko za swoje sukcesy na boisku, ale także za swoją osobowość. Uznawano go za nestora polskich trenerów ze względu na jego wysoki poziom kultury osobistej, estymę oraz oryginalne powiedzonka. Jego pasją poza piłką nożną była muzyka poważna.
W grudniu skończyłby 82 lata.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz