50-kilometrowa Rokitka odwadnia południową część Wysoczyzny Krajeńskiej o powierzchni ponad 218 km². Wypływa skromnie z niewielkiego jeziorka, cztery kilometry na wschód od Więcborka, po północnej stronie dawnej linii kolejowej Złotów - Świecie nad Wisłą.

Teraz, po wiosennych roztopach, z jeziora Proboszczowskiego w Zabartowie wypływa w pobliskie mokradła całkiem obfita w wodę rzeczka. We wsi, na pagórku, przykuwa uwagę strzelista wieża ponad 150-letniego kościoła pw. św. Jakuba Większego Apostoła. W miejscowości Wiele Rokitka przecina drogę Mrocza - Więcbork, następnie przepływa przez jezioro Wieleckie, które wraz z otoczeniem stanowi wodny rezerwat przyrody. Z wieży widokowej usytuowanej na skraju Krajeńskiego Parku Krajobrazowego można podziwiać widoki na okolicę. Po wypłynięciu z jeziora rzeka wkrótce dociera do ponad 4-tysięcznej Mroczy. Stąd, przy sprzyjających warunkach, rozpoczynają się spływy kajakowe Rokitką. Niestety, na sporym odcinku jest ona uregulowana w wyniku prac melioracyjnych, co obniża atrakcyjność szlaku.

Od Koziej Góry Krajeńskiej, gdzie Rokitka przepływa pod linią kolejową Nakło nad Notecią - Chojnice, rzeka zaczyna meandrować. Zakolami dociera do Kosowa, potem Modrakowa (z gospodarstwem rolno-przemysłowym) i Małocina. Odtąd nurt wyraźnie przyspiesza, co kajakarzom przynosi wiele przyjemności i emocji. Przy moście na drodze między Śmielinem a Dębowem nad brzegiem rzeki stoi kapliczka z figurką Matki Boskiej, którą - jak głosi napis - ufundowali w 1929 roku Stanisław i Elżbieta Płotkowie.

Na północnych obrzeżach zabudowań 2-tysięcznych Sadek skryta w jarze Rokitka przepływa pod wiaduktem nieczynnej linii kolejki wąskotorowej, a po 200 metrach pod mostem na drodze krajowej nr 10. W centrum wsi szeroko meandrując mija wzgórze z barokowym kościołem parafialnym św. Wojciecha. Przez kolejne 3 kilometry płynie na południe przez dawny park dworski Bnińskich, byłych właścicieli pałacu w Samostrzelu. Spływając z wysokiej moreny rzeka żłobi głęboki jar pełny głazów, zwalonych drzew, bystrzy i maleńkich wodospadów. Dotąd powolna, nagle zmienia się w kipiący wodą potok, wije się zakrętami, kipi wirami na szypotach i licznych bobrzych tamach. Jest to odcinek przeznaczony wyłącznie dla wytrawnych kajakarzy, na którym sprawdzą się tylko kajaki jednoosobowe zabezpieczone w fartuchy. Niezbędne jest tutaj posiadanie umiejętności trudnych technik manewrowania górskimi jedynkami, zaś wymogiem bezpieczeństwa jest ochrona głowy kaskiem.

Już w Samostrzelu, po przepłynięciu obok podworskich zabudowań gospodarczych i pod mostem na drodze do Bnina, można zakończyć spływ wysiadając bezpiecznie na prawy brzeg rzeki.

Warto jeszcze skierować wzrok na północ, gdzie na szczycie schodów widać pałac, będący ongiś rodowym gniazdem Bnińskich, od lat pustostan. Budowla powstała przed rokiem 1749, w 1825 roku została rozbudowana, a ok. 1880 roku przebudowana na styl późnoklasycystyczny. Wraz z modernizacją pałacu stworzono ogród włoski, który zdobiły egzotyczne rośliny oraz wykonane przez miejscowych rzeźbiarzy posągi muz. W dwudziestoleciu międzywojennego w pałacu samostrzelskim przebywali m.in. Józef Piłsudski, prezydent Ignacy Mościcki, generał Edward Rydz-Śmigły, Jan Kiepura, a wcześniej Adam Mickiewicz. W czasach II wojny światowej przejęli go Niemcy, lokując w nim organizację młodzieżową Jugendheim, a później szpital wojenny. W latach 1947-1982 pałac był siedzibą szkoły rolniczej. W XXI wieku należał do Agencji Mienia Wojskowego, której piecza sprowadziła się do założenia łańcucha na bramę i ustawienia tabliczek z ostrzeżeniem w czterech językach: "Teren wojskowy, wstęp surowo wzbroniony". W 2014 roku obiekt wraz z 26-hektarowym parkiem kupił zakopiański biznesmen Adam Bachleda Curuś. Do dziś nawet nie zdjął wojskowych tabliczek.

Poniżej wsi rzeka Rokitka opuszcza wysoczyznę i wkracza na płaski jak stół teren doliny Noteci. Stąd popłynie jeszcze łąkami 6-kilometrowym prostym, uregulowanym korytem, by wpaść do Noteci kilometr za śluzą nr 10 Gromadno.