Dyskryminacja męską końcówką

Grupa pań wybranych do Sejmu z list Lewicy zgłosiła do szefowej kancelarii Sejmu wniosek o "uwzględnienie ich płci" w nowej kadencji. Krótko mówiąc: nie chcą być posłami, lecz posłankami, i nie politykami, lecz polityczkami.

- Brak żeńskich końcówek dowodzi dyskryminacji kobiet - stwierdziła Joanna Senyszyn, która po dziesięciu latach przerwy znów zasiadła w ławach sejmowych.

- Wierzymy, że uda się doprowadzić nam do tego, (…) żebyśmy się nie czuły źle, dyskryminowane i w jakiś sposób wykluczone - uściśliła jej klubowa koleżanka Wanda Nowicka.

Żeńskie końcówki miałyby mieć zresztą dużo powszechniejsze zastosowanie. Lewicowe polityczki nie chcą nazywania kobiety ministrem, lecz ministrą. Nie premierem i prezydentem, lecz premierką i prezydentką. Nie rektorem i dziekanem, lecz rektorką i dziekanką. Nie profesorem i magistrem, lecz profesorką i magistrą. Nie psychologiem i filozofem, lecz psycholożką i filozofką. Nie dyrektorem i naczelnikiem, lecz dyrektorką i naczelniczką. Nie pedagogiem, a pedagogiczką. I idąc tym tropem dalej – jakkolwiek dziwacznie by to nie brzmiało - powinna być architektka, adiunktka, muzyczka (kobieta muzyk), czy szoferka (kobieta szofer).     Choć w tym ostatnim przypadku śmiało może zaistnieć dodatkowa forma - pani za kierownicą tira to przecież nie kto inny, a tirówka.

Nie wiem, jak tę inicjatywę odbiera poseł Marta Kubiak, wiem za to, że zawsze zwraca uwagę na to, by nazywać ją panią poseł, a nie posłanką.

Nie sądzę jednak, by z powodu męskiej końcówki czuła się dyskryminowana.