Wolne media w Polsce były, są i będą

Realną miarą pluralizmu w stacjach informacjach jest szeroki udział i swoboda wypowiedzi przedstawicieli wszystkich formacji. W dni powszednie w TVP Info rano i wieczorem są programy, gdzie przez około godzinę czterech, pięciu posłów różnych opcji przedstawia swoje stanowiska. To "Minęła 8/9" i "Minęła 20" (w piątek "Forum"). Polsat News ma "Debatę dnia". Nawet prawicowa TV Republika rano zaprasza na "Potrójne cappuccino", zazwyczaj z przewagą parlamentarzystów opozycji.

Tylko w jednej stacji informacyjnej brakuje codziennych programów w tej formule. Nieskrycie antyrządowi dziennikarze rozmawiają tam zazwyczaj z antyrządowymi komentatorami. Jeśli zapraszają polityków partii, która od lat wygrywa demokratyczne wybory, to w innej konfiguracji. Chcą być kreatorami, mylącymi rolę "czwartej władzy" z dwiema pierwszymi. Nie ma codziennej, szerokiej i bezpośredniej debaty między politykami o różnych poglądach. Stacja ta ma prawo sama decydować o swojej ramówce i doborze gości. Traci przez to walor obiektywnej i uczciwej.

Paweł Kukiz wbrew ohydnemu hejtowi jest nadal wierny swemu credo z 2015 roku. Nie interesują go stanowiska i apanaże. Uparcie dąży do realizacji swoich kluczowych postulatów. Wierzy, że są niezbędne do zmian w życiu publicznym, jakie sobie wymarzył. To nieco utopijne, ale prostolinijnie uczciwe. Sędziowie pokoju, których forsuje, mogą być jednak krokiem w dobrą stronę. Takich pomysłów ma więcej. Osoby, które w ordynarny sposób go atakują, same wystawiają sobie świadectwo.

A wolne media w Polsce były, są i będą. Nie mniej, niż we Francji czy Niemczech - i na podobnych zasadach organizacyjnych.