Cała ta złość

Agresja, ta fizyczna i ta werbalna, jest już stałym zjawiskiem naszego życia. Nie załatwia ona niczego, nie pomaga, a tylko nakręca spiralę przemocy. Dla ilustracji dwa przykłady, z autopsji.

Auchan Łomianki. Przed południem kolejki do kas były niewielkie, po kilka osób. Stałem w jednej z nich myśląc, co zrobię na obiad.

Byłem drugi.

Nagle, kątem oka, dostrzegłem kobietę w moim wieku, która próbowała się wepchać przede mnie.

Zwróciłem jej uwagę, że przy moim wzroście i masie trudno mnie nie dostrzec.

W reakcji usłyszałem podniesionym głosem wypowiedziane słowa jak z karabinu maszynowego.

"Pan tu pewnie przyjechał samochodem, a ja mam autobus za dwadzieścia minut. Co za bezczelność zwracać mi uwagę".

Spokojnie jej odpowiedziałem starając się uśmiechać.

"Przecież mogła pani mnie poprosić i wyjaśnić swoją sytuację, a nie mnie rugać za coś, czego nie zrobiłem".

Cofnąłem się z koszykiem, by mogła wejść przede mnie i dodałem-

"Proszę bardzo, skoro pani się spieszy, a mnie nie, to proszę zapłacić przede mną".

Kiedy odbierała paragon spojrzałem na zegarek.

Do odjazdu autobusu miała jeszcze dwadzieścia minut.

Mam nadzieję, że zdążyła.

Granica tajsko-kambodżańska, kilkanaście lat temu. Tym razem tym agresywnym typem byłem ja sam.

Młoda tajska pograniczniczka zakwestionowała moją wizę, bo miałem jednorazową, a wymagana była wielokrotna.

Wściekłem się, choć miała rację.

Zacząłem na nią krzyczeć jakby to miało zmienić jej decyzję.

Pozwoliła mi się tak wydzierać przez kilka minut.

Potem, uśmiechając się, powiedziała: "Złoszcząc się niczego nie załatwisz, a uśmiech pomaga w zdobyciu zaufania drugiej osoby".

Jej słowa były dla mnie jak kubeł zimnej wody.

Od tamtej chwili, na tyle na ile to możliwe, staram się stosować w życiu jej "receptę".

Może i Wy ją wykorzystacie.

Spróbujcie.

Nie boli.