Nie dziwię się protestom Ukraińców, dziwię się ambasadorowi Ukrainy

8 maja złożyłam wieniec upamiętniający zakończenie tragedii, jaką była II wojna światowa. Zrobiłam to po to, by oddać hołd zwłaszcza poległym polskim żołnierzom i zwykłym cywilom walczącym o wolność.

Choć akt kapitulacji III Rzeszy zakończył II wojnę światową, to nie przyniósł wolności całej Europie. Dla Polski zaczął się kolejny koszmar. Sprzedani rosyjskiemu oprawcy Stalinowi rozpoczęliśmy długą drogę do pełnej wolności. To dzięki poświęceniu patriotów możemy dziś cieszyć się wolnością.

W kilku krajach Dzień Zwycięstwa obchodzony jest 9 maja. W Rosji to święto państwowe przypominające o zwycięstwie w "Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej", którą reszta świata nazywa II wojną światową.

Przed Cmentarzem Żołnierzy Radzieckich w Warszawie doszło do incydentu. Ambasador Federacji Rosyjskiej Siergiej Andriejew został oblany farbą. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że pojawiając się 9 maja na Cmentarzu Żołnierzy Radzieckich w Warszawie naraża się na gniew Ukraińców. Jestem przekonana, że celowo zignorował ostrzeżenia polskich władz.

Pod mauzoleum na cmentarzu na warszawskiej Ochocie czekało już kilkuset protestujących - w rękach trzymali ukraińskie flagi i transparenty z napisami m.in. "Putin jest zbrodniarzem wojennym", "Jesteście twarzą nazizmu". W większości były to ukraińskie kobiety, które znalazły się w Polsce na skutek napaści Rosji na Ukrainę. Nie chcieli, by ambasador złożył kwiaty pod pomnikiem.

Nie dziwię się takiej reakcji społeczności ukraińskiej, która zebrała się by protestować przeciwko rosyjskiej inwazji. Przecież na Ukrainie nadal toczy się walka z brutalnym oprawcą. Dlatego emocje ukraińskich kobiet biorących udział w manifestacji, których mężowie dzielnie walczą w obronie ojczyzny, są jak najbardziej zrozumiałe. One codziennie drżą o swoich ojców, mężów, braci. Martwią się o swoje rodziny, które nie zdołały wyjechać z bombardowanych miast czy wsi.

Dziwię się jednak rosyjskiemu ambasadorowi. Chcąc upamiętnić dzień kończący II wojnę światową i poległych w niej żołnierzy powinien najpierw przeprosić za bestialskie zbrodnie, jakie teraz rosyjskie wojska popełniają na cywilnej ludności Ukrainy. Moim zdaniem zachowanie Siergieja Andriejewa to ewidentna prowokacja. W obecnych okolicznościach musiał spodziewać się manifestacji przeciwko wojnie na Ukrainie.

Pewnie będzie więcej podobnych incydentów, które Rosja wykorzysta usprawiedliwiając swoją "specjalną operację wojskową". Tylko czy można nazwać brutalne mordowanie dzieci i niewyobrażalne tortury ludności cywilnej operacją wojskową?

Trzeba powiedzieć jasno i wyraźnie, że jest to okrutna wojna. To bestialski najazd dla zaspokojenia chorych ambicji powiększenia terytorium.

Wierzę w siłę wolności, wierzę w niepodległą Polskę i Ukrainę, wierzę również w poświęcenie zwykłych ludzi dla dobra Ojczyzny. To siła, którą doskonale znamy my, Polacy. To też siła , którą dzisiaj odnajdują w sobie Ukraińcy. Ona zaprowadzi ich do wolności i niepodległości.