Nieznośny ciężar mody

U siedzącej vis-a-vis mnie dziewczyny w metrze widziałem przede wszystkim tylko jej wielkie, rybie usta. Napompowane botoksem (mój chłopski błąd - kwasem hialuronowym) oszpecały delikatną twarz. Kolejna ofiara mody, o której Coco Chanel mówiła, że można ją kupić, ale trzeba mieć swój, własny styl.

To już jest jakaś plaga. Na ulicach często widzę jej ofiary. I to nie tylko młode, ale także już zdrowo w smudze cienia. Ordynarny, szkarłatny kolor na pękających od kwasu hialuronowego ustach.

Jak ryby w jakimś komiksie.

U zdecydowanej większości z nich ten kosmetyczny zabieg tylko je oszpecił niszcząc naturalny kształt twarzy, proporcje w linii czoła, nosa i ust. Przypominają karnawałowe, weneckie maski. Nienaturalne, jakby pokryte gipsem, wyzywająco wulgarne.

Oczywiście, piszę to z perspektywy mężczyzny, bo niby z jakiej innej miałbym pisać.

Może kobiety, które sobie robią tę krzywdę, mają inne zdanie.

Ale na Boga, czy ktoś im potłukł wszystkie lustra w domu? Nie widzą siebie w nich z pewną dozą samokrytycyzmu”

Rozumiem intencje tych "upiększeń". Rybie usta mają - w założeniu - wabić chłopów ich namiętnym wyglądem, ale skutek jest odwrotny od zamierzonego.

Jak mawiała Coco Chanel, modny ciuch czy zabieg kosmetyczny można sobie kupić, ale trzeba mieć swój własny styl dopasowany - i do sylwetki, i do osobowości.