Rzeka

Uwielbiam siedzieć na brzegu i patrzeć na płynącą wodę w rzece. To mnie uspokaja, ale też działa refleksyjnie. Myśli, jak rzeczne fale, przypływają i odpływają. Wystarczy im się przypatrzeć wewnętrznym wzrokiem i zobaczyć, ile "śmiecia" nam się w głowie nagromadziło.

W Wyrzysku, gdy tam mieszkałem, miałem swoje ulubione miejsce nad płynącą przez niego rzeką Łobżonką.

Nad jej zakrętem, za tzw. łąką Kuicha. Jej wyższy brzeg porastały olchy czarne, które w upalane lato rzucały przyjemny cień na taflę wody. Sprawiał on, że w tym miejscu woda wydawała się czarna.

Drugi, okolony łąką, aż do wieczora pozostawał w słońcu.

Jako nastolatek chodziłem tam samotnie i marzyłem.

Ot, takie durne, szczenięce marzenia o przyszłości. O podróżach, innych światach, ludziach.

Same nazwy tych miejsc brzmiały jak magiczne zaklęcia otwierające drogę do innych światów.

Samarkanda. Waranasi. Isfahan. Himalaje. Dolina Swat, Kaszmir itd.

I spełniły się.

W pamięci mam obrazy z tamtych miejsc. Już trochę zatarte, ale nadal mogę dostrzec jakiś drobny detal, coś co utkwiło mocnej i ciągle mnie inspiruje.

Jak np. gapienie się na Himalaje, w mieszkalnej łodzi na jeziorze Dal, w Śrinagarze, stolicy Kaszmiru.

Plusk wody o jej burty, nawoływania sprzedawców, krążących w szikarach, przypominających trochę weneckie gondole.

Wioślarz stoi na rufie i jednym wiosłem wiosłuje i steruje.

Sprzedawali z nich paszminę "najlepszą na świecie" i wyroby z wełny kaszmirskiej i papier mache.

Nawoływanie na modlitwę muezinów, z pobliskich i dalszych minaretów.

Smak kaszmirskich jabłek, które w czasach PRL, eksportowano nawet do Polski, w ramach tzw. braterskiej współpracy gospodarczej.

Dziś jeżdżę z żoną nad Wisłę, do Pieńkowa. Rzut beretem od naszego domu.

Mamy kilka ulubionych miejsc, z których doskonale widać perspektywę Wisły, na północ i na południe.

Dzikiej, niezabetonowanej. Z brzegami porośniętymi łoziną, topolami, olchami czarnymi.

Idealne na wpatrywanie się w płynącą wodę i oczyszczenie umysłu z wszelkich myśli.

Jest rzeka i jest moja świadomość. Z minuty, na minutę, jednocząca się z nią.