Turcja - rosyjski raj

Na ulicach, w sklepach, w hotelach i restauracjach Yalovej, słynnego jeszcze od czasów rzymskich cesarzy uzdrowiska nad Morzem Marmara, sto trzydzieści kilometrów od Stambułu, słychać język rosyjski. Niektórzy Rosjanie przyjechali tu na wakacje. Inni pracują, głównie w usługach. I czują się tu dobrze.

Turcy nie wypominają im najazdu na Ukrainę. Dla nich liczą się pieniądze, które zostawiają, nie licząc się zresztą z wydatkami. W restauracjach czy kawiarniach rzadko można porozumieć się w jakimiś europejskim języku, ale z rosyjskim ich obsługa nie ma problemów.

Spora grupa krzykliwych turystów zablokowała wejście do źródełka w gorącą wodą leczniczą w parku termalnym w Termalu, położonym dwanaście kilometrów od Yalowej. Próbowałem przeprosić najpierw po angielsku, potem po niemiecku, ale bezskutecznie. Zażywny przewodnik grupy widząc moje zirytowanie powiedział po rosyjsku, że nie zrozumiał co powiedziałam, a tak w ogóle - dodał - czemu mówię do niego w tych językach, a nie po rosyjsku. Nie chciałem wdawać się w dyskusję z agresywnym gościem i poczekałem kilka minut, aż grupa sobie poszła dalej, robiąc wreszcie dostęp do źródełka dla innych kuracjuszy.

To był jedyny przypadek w czasie dwutygodniowego pobytu w tym tureckim uzdrowisku, kiedy spotkałem się z agresją Rosjanina. Na ogół starali się swym zachowaniem nie prowokować. Zresztą trzymali się we własnym gronie i nie byli chętni do nawiązania relacja z turystami innych narodowości.

W hotelowym basenie próbowałem zgadać do kilkuletniego Sierioży, ale natychmiastowa reakcja jego matki wybiła mi to z głowy. Może słyszała jak rozmawiałem z żoną po polsku, a może nie chciała by syn kontaktował się z obcymi.

W sklepach z odzieżą, butami lub kosmetykami Rosjanie wpadali w szał zakupów. To prawda, z powodu stulecia ustanowienie republiki tureckiej ceny znacznie obniżono, ale w firmowych były one nadal znaczne. Rosjanie się tym jednak nie przejmowali. Wychodzili z nich z pełnymi torbami deficytowych - z powodu sankcji- w Rosji produktów. Markowych spodni, kurtek, butów, perfum. Jak mi powiedział jeden ze sprzedawców znanej także w Polsce firmy tekstylnej, często, jednorazowo, zostawiali w sklepie po kilkaset euro na osobę i potem wracali, po kolejne nie licząc się z wydatkami.

W moim czterogwiazdkowym hotelu rosyjscy turyści stanowili większość gości pomimo, że cena standardowego pokoju za dobę, wynosiła sto trzydzieści euro, zaś pokojów o wyższym standardzie przekraczała dwieście. Jak mi powiedziała recepcjonistka, nie była ona dla nich barierą. Często wynajmowali te droższe i to na wiele dni. W hotelowej telewizji, specjalnie dla nich, było 7 rosyjskojęzycznych kanałów, w tym dwa informacyjne.

Można było odnieść wrażenie, że z powodu sankcji nałożonych na Rosję przez Unię Europejską, Turcja stała się dla Rosjan turystycznym rajem. Sami zaś Turcy z ich przyjazdu chętnie korzystają i sporo zarabiają wychodząc z założenia, że pecunia non olet.

Oczywiście, każdy ma prawo do podróżowania i wypoczynku, ale w czasie czternastodniowego pobytu w Turcji niekiedy odczuwałem lekki dyskomfort z powodu tak licznej obecności obywateli z kraju agresora.