Chłop potęgą jest i basta!

Odkąd pamiętam, mam ciągoty do uprawy ziemi. Może to dlatego, że jako gzub tyle na niej tyrałem. Sianokosy, żniwa, wykopki. Uprawa (nie hodowla, miastowi) warzyw, truskawek. Uwielbiam gołymi rękoma babrać się w ziemi. Czuć jej zapach, strukturę. Odczuwać więź z Matką Ziemią, którą mieszczuchy już zapomniały i czasami myślą, że pomidory, ogórki rodzą w Polsce w grudniu.

Do tej pory miałem zwykłe grządki, ale z uwagi na to, że mamy dosyć kwaśną glebę (mieszkamy blisko lasu) postanowiłem zrobić podwyższone. Takie jak na załączonym zdjęciu.

Niestety, na tych zwykłych nie udawały się korzeniowe: marchew, pietruszka, buraki ćwikłowe.

W podwyższonych, mam taką nadzieję, będą zdrowo rosły.

Nie bawiłem się w zbijanie obrzeży grządek z desek, bo raczej nie jestem manualny.

Zamówiłem gotowe, jedna sztuka 80 złotych. Przyjechały aż z Myślenic.

Nie spełniają też wymogów wysokości. Zasadniczo powinny mieć pięćdziesiąt centymetrów, ale moje mają około dwudziestu i to powinno starczyć.

Co dałem do środka? Są dwie szkoły: falenicka i otwocka.

Ta pierwsza twierdzi, że na spód konieczny jest drenaż np. z drobnych gałązek, który przysypujemy ziemią.

Ta druga, moja, że na piaskach, jak w Sadowej, nie jest on konieczny.

Wystarczy zwykła agrowłóknina. Jest dostępna w każdym centrum ogrodniczym. Także w marketach budowlanych.

Na nią sypiemy ziemię do warzyw, koniecznie z torfem.

Można też zwykłą, uniwersalną, wymieszać z torfem albo gliną, by grządka nie "puszczała" wody.

No i grządki gotowe.

Co się w nich udaje?

No oczywiście warzywa. Świetnie udają się ogórki, cukinia, pomidory.

Raczej szkoda jej do ziemniaków.

Także sałata i wszystkie korzeniowe.

A zatem obfitych plonów życzę!