Próba Romberga - na czym polega?

Próba Romberga jest badaniem, które można wykonać u lekarza neurologa. Jest ono dość proste i pozwala uzyskać ważne informacje na temat naszego zdrowia. Na czym polega to badanie i kto powinien je wykonać? Warto omówić te kwestie. Odpowiedzi na te pytania zostaną omówione w tym artykule.

Próba Romberga - przebieg badania

Próba Romberga (https://poprostuzdrowo.pl/proba-romberga) to badanie, które umożliwia ukazanie obrazu ogólnej równowagi ciała. Innymi słowy, jest to test statyczno-dynamiczny, który często stosowany jest w leczeniu dysfunkcji równowagi. Cecha ta, czyli zdolność do utrzymywania równowagi jest ważna i wpływa na dobry przebieg motorycznej kondycji człowieka. W jaki sposób wykonywane jest to badanie? Aby wykonać Próbę Romberga, nie jest konieczne posiadanie specjalistycznego sprzętu i aparatur do pomiarów. Test Romberga opiera się na utrzymaniu przez osobę badaną pozycji ciała z uniesionymi do góry rękami i złączonymi nogami pod kątem 90 stopni. W czasie testu stawy łokciowe muszą pozostać wyprostowane, a przedramiona utrzymywać się w supinacji. Badany powinien stać w tej pozycji przez 30 sekund. Powinien także wykonać to badanie zarówno z otwartymi, jak i zamkniętymi oczami. Warto podkreślić, iż osobę badaną można w odpowiedni sposób asekurować podczas wykonywania kolejnych kroków testu. Niektóre wersje omawianej Próby Romberga zakładają ustawienie stóp w linii prostej, oraz splatanie rąk na klatce piersiowej. Określa się je kolejno mianem uczulonej i zaostrzonej Próby Romberga. Czasem wykonywać ją można również ze złączonymi stopami i rękami wzdłuż tułowia. Taką metodę określa się jako klasyczną. 

Przeczytaj o bólu oczodołu: https://poprostuzdrowo.pl/bol-oczodolu

Próba Romberga - wyniki badania

Warto wspomnieć również kilka słów na temat wyników uzyskanych w teście Romberga. Jak je odczytywać? Co oznacza wynik pozytywny, a co negatywny? Wynik ujemny to ten, w którym osoba badana zamyka oczy i nie ma żadnych problemów z utrzymaniem równowagi. Nie przewraca się, ani nie chwieje, nie ma żadnych trudności. Z kolei z wynikiem dodatnim można mieć do czynienia, kiedy osoba badana ma problemy z utrzymanie równowagi, przewraca się. Wówczas zdiagnozować można niezborność ruchową, która polega na zaburzeniu funkcjonowania równowagi. Jeśli osoba badana ma trudności z równowagą po zamknięciu oczu, mogą być to uszkodzone szlaków aferentnych w rdzeniu kręgowym. Z kolei trudności ze stabilnością od początku badania mogą świadczyć o problemach z błędnikiem, albo z módżkiem. Szczegółową diagnozę stawia lekarz w oparciu, o swoją fachową wiedzę i przeprowadzony z pacjentem wywiad. Chwiejność podczas badania także może świadczyć o różnych schorzeniach. Wśród nich występują m.in. neuropatia, zwyrodnienie rdzenia kręgowego, czy zespół Guillaina-Barrégo. Diagnozę zawsze powinien stawiać lekarz. 

Próba Romberga - co jeszcze warto o niej wiedzieć?

Jeśli wiadomo już, jak wygląda test Romberga, oraz jakie informacje na temat stanu zdrowia badanego pozwala on uzyskać, warto wspomnieć jeszcze o innych korzyściach z tego prostego badania. Przede wszystkim, na wyróżnienie zasługuje fakt, że badanie to jest niezwykle proste i nie wymaga użycia żadnych specjalistycznych narzędzi i sprzętów. Dzięki temu można je wykonywać w dowolnym miejscu, pod warunkiem, że badanie wykonuje osoba, która wie, w jaki sposób je przeprowadzić i określić wynik. Samo badanie pozwala oczywiście również na uzyskanie istotnych informacji na temat zdrowia osoby badanej. Może wykluczyć, albo potwierdzić istnienie określonych schorzeń. Przeważnie poleca się wykonanie Próby Romberga dla pacjentów zgłaszających takie objawy, jak: zawroty głowy, problemy z widzeniem, ataksja, czyli zaburzenia równowagi, oraz wymioty i nudności. Tak więc badanie to może zostać wykonane przez każdą osobę, która posiada odpowiednią wiedzę na temat testu Romberga i możne je przeprowadzić w dowolnym miejscu. 

Jak widać Próba Romberga to badanie stosunkowo proste i niewymagające, jeśli chodzi o jakieś specjalne przygotowanie, czy potrzebny sprzęt. Pozwala na określenie ważnych kwestii zdrowotnych u osób badanych.