"Rzeczy marginalne". Testament Szewacha Weissa

Nie będę pałał "świętym oburzeniem" na transparent kiboli z Maccabi Tel Awiw; zrobili już to politycy, ale zacytuję Szewacha Weissa, ocalałego z Holokaustu dzięki Polakom, byłego m.in. ambasadora Izraela w Polsce: "Pamiętam, że zostałem zaproszony na mecz Legii w Warszawie i tylko jakaś garstka kibiców krzyknęła do mnie - arbeit macht frei - ale takie rzeczy są naprawdę marginalne".

Żyjemy w czasach wojennych. Atmosfera jest napięta. Sporo w niej emocji i każde słowo czy drobny incydent mogą stać się casus belli.

Dosłownie i w przenośni.

Dlatego trzeba takie incydenty jak banderowski transparent na koncercie rapera z Białorusi czy kiboli z Maccabi Tel Awiw, że jesteśmy mordercami Żydów, trzeba widzieć we właściwych proporcjach i nie uogólniać.

Nie dolewać oliwy do ognia, bo mamy i tak sporo problemów za wschodnią granicą.

Rozumiał to zmarły dwa lata temu Szewach Weiss, z którym miałem zaszczyt wielokrotnie rozmawiać.

Ocalony jako dziecko z Holokaustu przez Polkę i Ukrainkę. Były m.in. przewodniczący izraelskiego parlamentu, były ambasador tego państwa w Polsce i patron pojednania polsko-żydowskiego.

Zawsze publicznie podkreślał ogromne zasługi Polaków ratujących Żydów w czasie okupacji, za co groziła śmierć. "Natychmiast i bez sądu".

Dostrzegał resztki przedwojennego antysemityzmu we współczesnej Polsce, ale też antypolonizmu w swoim kraju.

Jednak zawsze zachowywał dystans i prosił, by takie incydenty wiedzieć we właściwych proporcjach.

Nazywał je "sprawami marginalnymi".

I sądzę, że takiej postawy potrzeba nam zwłaszcza dzisiaj.

Budujmy mosty, a nie mury.