Murszenie komunizmu według Mieczysława Augustyna

06:20, 16.10.2015

Skomentuj

Marzył Pan by zostać politykiem?
Nie, nigdy. Polityką się interesowałem, zawsze lubiłem rozumieć co się wokół dzieje, ale w czasach realnego komunizmu zaangażowanie oznaczało zgodę na bycie w PZPR. Mój tata mówił nam (tzn. mojemu bratu też), że wszystko nam wybaczy, ale zapisania się do partii, nigdy. Ja słowa dotrzymałem, brat także, może nawet lepiej, bo był aktywny w ?Solidarności?, a strajkował już w latach 70- tych.

Zaraz, zaraz. Przecież był Pan aktywny w PRON-ie. W stanie wojennym stanął pan po stronie komunistów?
Nie, nigdy nie byłem po ich stronie. Za wolnością tęskniłem jak większość Polaków, bo zostałem wychowany w duchu patriotycznym. Do pracy w prorządowym Z.K. Caritas namówił mnie ksiądz Łazarczyk, proboszcz w Lipce, przyjaciel mojej rodziny. Miałem 24 lata i nie bardzo orientowałem się, co to za organizacja. Tym bardziej, że przed przyjęciem upewniano się czy przypadkiem nie jestem z partii, bo byłoby to źle widziane. Zacząłem w roku 80-tym, a już wkrótce wybuchło lato ?Solidarności?. Młodzi ludzie, tacy jak ja, mieli być znakiem, że ten Caritas się zmienia. Gdy zaczął się stan wojenny, organizacji, która prowadziła (z siostrami i braćmi zakonnymi) ponad 200 domów pomocy społecznej, nie można było zamknąć czy zawiesić. Z.K. Caritas, jako organizacja, musiał jednak przystąpić do PRON, a ja pod groźbą utraty pracy miałem się zgłosić do rady wojewódzkiej tej organizacji. Poza tym, przyznaję, że w sukces ?Solidarności? nie wierzyłem?

I tak wygląda to nieciekawie, stchórzył Pan?
Bohatera nie odgrywałem. Sądziłem, że trzeba wielu lat powolnej pracy nad budową, jak to się teraz mówi ?społeczeństwa obywatelskiego?, tworzenia organizacji, murszenia komunizmu, by można było - kiedyś, kiedyś - odzyskać wolność. Imponowali mi pozytywiści i wielkie postaci społeczników wielkopolskich: bpa Adamskiego, ks. Domańskiego i Wawrzyniaka, podziwiałem Staszica. O wielu z nich zamieszczałem wtedy artykuły. Niektórym spośród nich też zarzucano, że współpracowali z zaborcami zamiast walczyć w powstaniach. Komuniści mieli armię, partię, milicję, bezpiekę - bezpośrednia walka wydawała mi się bez szans?

Wstydzi się Pan tego Caritasu i PRON-u?
Tak, mimo, że nikomu nie wyrządziłem personalnie żadnej krzywdy. Nie uczestniczyłem w rozmowach księży-aktywistów tamtego Caritas z proboszczami, nie dałem się skaptować do służb, nie pisałem żadnych raportów, to jednak mi wstyd. Nie wobec milionów rodaków, którzy, tak jak ja, nie wykazali się odwagą i wiarą w możliwość przełomu. Przykro mi i wielokrotnie za to publicznie przepraszałem, że byłem tak naiwny, politycznie niedojrzały, czynnie nie stanąłem po stronie szykanowanych. Teraz za to płacę?

Czyżby?
Tak. Wiele razy mi to publicznie wypominano, tłumaczyłem się przed ?Solidarnością?, przed księżmi, przed członkami i władzami PO, przed senatorami tej i poprzedniej kadencji. Tam już kilkakrotnie, w ogniu polemik, wypominano mi moją przeszłość. Niestety, nie mogę jej zmienić. ?Przeszłość jest jak tatuaż, nic nie poradzisz, że ją masz? ? jak śpiewa znany raper z zespołu Mezo. (?)

Wiadomości

Murszenie komunizmu według Mieczysława Augustyna

Wideo

Co sądzisz na ten temat?

komentarz(11)

OSTATNIE KOMENTARZE