Keszm - tam gdzie możesz być w piekle

Wyspa Keszm, największa w Zatoce Perskiej, to prawie tysiąc pięćset kilometrów kwadratowych księżycowych krajobrazów i temperatur w lecie powyżej czterdziestu pięciu stopni. Dziś jest "zaledwie" trzydzieści pięć, a w nocy będzie "tylko" trzydzieści jeden. A zatem witamy w piekle. I nie narzekajcie na upały w Polsce.

Na tej należącej do Iranu wyspie byliśmy kilka lat temu. Jesienią. Miało niby być chłodniej z naciskiem na "miało".

Kiedy zeszliśmy z promu walnął nas w twarz młot upału.

Przyjechaliśmy na tę piekielną wyspę by zobaczyć solne jaskinie, najdłuższa prawie 7 km oraz Księżycową Dolinę i kanion Chahkooh.

Bez przewodnika ani rusz, bo można się pogubić w skalnych labiryntach albo na pustkowiu, na którym łatwo stracić orientację.

A potem, bez wody, śmierć - bo nawet nie ma kogo zawiadomić, bo komórki nie działają.

Kanion i Księżycowa Dolina przypominają powierzchnię księżyca. Rzadko można zobaczyć jakąś zieleń Wszędzie wapienne skały uformowane przez wiatr i deszcze w przedziwne formacje.

Przypominające: słupy, zwierzęta, zamki i twierdze. Niektóre wąwozy są tak wąskie, że trzeba się przeciskać, zaciskając pasa.

Czasami, dla bezpieczeństwa, ze skalnych półek trzeba zjeżdżać na tyłku.

Pylista sól, unosząca się w powietrzu, zapycha nos po kilku minutach.

No i ten potworny upał. Wysuszający skórę w sekundy.

Kiedy otworzysz usta, po chwili, masz wrażenie, że ktoś wlał w nie roztopiony ołów.

Trzeba bezustannie pić i jeszcze raz pić, by nie paść.

Krótki marsz to mordęga dla organizmu nieprzyzwyczajonego do takich warunków.

Ale autochtoniczna ludność, "bandari" - pochodzenia arabskiego, nie perskiego - jakoś znosi ten morderczy upał, a to dzięki "bagdirom" , łapaczom wiatru. Archaicznej, acz skutecznej, klimatyzacji.

System solnych jaskiń powstawał przez wieki na skutek rozpuszczania soli przez deszcze, które od czasu do czasu padają na wyspie.

To wisienka na torcie i główna atrakcja.