Duda - dzieciak, któremu zabrano zabawki

Mowa ciała, w tym przypadku mimika, więcej mówiła jak wypowiedź, podobno cytat, o wieszaniu za zdradę. Zobaczyłem wściekłego i naburmuszonego dzieciaka, który wie, że za chwilę straci swoje "zabawki" i chce koniecznie, pod koniec drugiej kadencji, zaistnieć jako mąż stanu, a wyszła groteska.

Oglądałem ten filmik w internecie kilkadziesiąt razy, by mi nie umknął żaden grymas.

Kiedy PAD cytował swego znajomego, którego zdaniem w Polsce jest tyle warcholstwa i zdrady bo nikogo dawno nie powieszono, ujrzałem nie głowę państwa, ale wściekłego bachora, który za trzy tygodnie straci swoje prezydenckie przywileje i próbuje zwrócić na siebie uwagę słowotokiem bardziej przypominającym ten przekupki na bazarze.

Od strony psychologicznej można zrozumieć jego stan ducha.

Na początku sierpnia odejdzie w polityczny niebyt.

Będzie młodym emerytem z prezydencką emeryturą, bo raczej nie będzie dla niego miejsca w międzynarodowych organizacjach.

Jak sam powiedział, w Europie nie ma dobrego klimatu dla konserwatywnych polityków.

Wątpię, by ktoś mu też proponował lukratywne wykłady na świecie, bo

a. nie ma nic do powiedzenia,

b. zasłynął jako rozwalacz polskiego systemu prawnego.

Nie wiem też, czy przytuli go PiS, choć on sam nie wyklucza, że mógłby być premierem.

Kaczyński nie liczy się z miękiszonami.

On ich zjada na drugie śniadanie.

Po co mu kolejny kapciowy.

Ma ich w partii wielu.

Partii też nie założy, bo nie jest liderem.

Przez całe dziesięć lat był bladym odbiciem Naczelnika z Żoliborza.

A zatem zostaje mu emerytura i liczenie orderów, bo książkę, wyjątkowy gniot, już napisał.

Kiepska perspektywa.

Ale to wszystko nie tłumaczy jego słów o wieszaniu.

Bo one pokazują, że nigdy nie powinien zostać prezydentem.

A jeśli mu jest przykro, to mógł wypłakać się w poduszkę.

Leszek Miller powiedział kiedyś, że prawdziwego mężczyznę poznaje się nie po tym jak zaczyna, ale jak kończy.

Duda skończył groteskowo.

Jak rozkapryszony i zły bachor.