Terytorialski 12 WBOT pamiętali o powstańcach wielkopolskich

Żołnierze 12 Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej uczcili 105. rocznicę wybuchu powstania wielkopolskiego. Złożyli kwiaty na grobie gen. Stanisława Taczaka - patrona brygady i pierwszego, naczelnego dowódcy Powstania Wielkopolskiego.

Wielkopolanie obchodzili wczoraj Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Żołnierze wielkopolskiej „Dwunastki” zawsze pamiętają o bohaterach - odwiedzają groby i zapalają znicze a po południu uczestniczą w uroczystości pod Pomnikiem Powstańców Wielkopolskich.

- Powstanie Wielkopolskie ma dla nas ogromne znaczenie. Zawsze podkreślamy, że 12 WBOT dziedziczy tradycje powstańcze a jej patronem jest gen. Stanisław Taczak, pierwszy naczelny dowódca powstania. Choć na co dzień dbamy o historię i pamięć po naszym patronie, to jednak 27. grudnia jest datą symboliczną i zobowiązującą do oddania honoru gen. Taczakowi - mówi płk Dariusz Wyrzykowski, dowódca 12 Wielkopolskiej Brygady Obrony Terytorialnej.

Dzień, który przeszedł do historii Wielkopolski
27 grudnia 1918 roku wybuchło w Poznaniu powstanie. W tym czasie stolicę wielkopolski wizytował Ignacy Jan Paderewski, który podróżował do Warszawy w celu objęcia stanowiska premiera rady ministrów w odrodzonej Rzeczpospolitej.  Paderewski wygłosił przemówienie do swoich rodaków licznie zgromadzonych przed hotelem Bazar. Następnego dnia w ramach kontrmanifestacji, Niemcy urządzili pochód przez Poznań. Doszło do zrywania flag alianckich i napadania na polskie instytucje, co wywołało zamieszki i spontaniczną walkę.

W niedługim czasie powstańcom udało się opanować całą Prowincję Poznańską, a Wojska Wielkopolskie osiągnęły siłę przeszło 100 tysięcy żołnierzy.

gen. Stanisław Taczak - pierwszy naczelny wódz powstania i patron 12 WBOT
Urodził się 8 kwietnia 1874 roku w Mieszkowie. Był pierwszym naczelnym dowódcą powstania wielkopolskiego, podpułkownikiem Armii Wielkopolskiej, później generałem brygady Wojska Polskiego. Swoją charyzmą i kompetencjami potrafił zjednać sobie i zintegrować żywiołowo powstające oddziały podczas powstania wielkopolskiego. Był głównym planistą i organizatorem sztabu powstańczego, który stał się narzędziem dla ówczesnego płk Józefa Dowbor-Muśnickiego, głównodowodzącego Wojskami Wielkopolskimi. W okresie późniejszym dowodził 11 Pułkiem Strzelców Wielkopolskich. Podczas Bitwy Warszawskiej, w dniach 23-26 sierpnia 1920 pełnił obowiązki dowódcy 17 Dywizji Piechoty Wielkopolskiej. 31 marca 1924 awansował na stopień generała brygady. W 1925 roku zamieszkał w Gnieźnie i objął dowództwo 17 Dywizji Piechoty. W 1930 roku, po przejściu w stan spoczynku zaangażował się w prace na temat upamiętnienia dziejów Powstania Wielkopolskiego oraz w wielkopolski ruch pożarniczy. W chwili wybuchu II Wojny Światowej, jako generał w stanie spoczynku trafia do niewoli, po 1945 roku wraca do Polski. 

Zmarł 2 marca 1960 roku w Malborku i tam go pochowano. Po ekshumacji, jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu św. Wojciecha. Od stycznia 2019 roku 12 Wielkopolska Brygada Obrony Terytorialnej nosi jego imię.