4 kwietnia 1986 roku Brunon Wolski - magister matematyki po Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - zostaje wybrany na naczelnika gminy Kaczory. Ma 35 lat i już pewne doświadczenie w pracy w administracji gminnej: przez jakiś czas przewodniczył Gminnej Radzie Narodowej, obejmując urząd naczelnika jest radnym. Zgłoszono dwóch kandydatów - wybrano jego.
- Decydując się na start miałem swoją wizję, jak to wszystko powinno funkcjonować - wspomina. - Uważałem, że bolączką gminy Kaczory było zbyt wolne tempo rozwoju. Wszystko szło bardzo ślamazarnie, a mnie marzyło się, żeby lepiej wykorzystać fundusze gminne, narzucić szybsze tempo rozwoju, stworzyć mieszkańcom lepsze warunki do życia. Od razu przystąpiliśmy do telefonizacji. Gdy kończyliśmy wodociągowanie, mówiłem już o tym, że trzeba szybko gminę skanalizować i zgazyfikować. Wielu przyjmowało to jako moje fanaberie. Niektórzy moi współpracownicy łapali się za głowę, co ja tu wymyślam, że to kompletna utopia!
27 maja 1990 roku pierwsze wolne wybory samorządowe w gminie Kaczory przebiegają spokojnie. Część radnych startuje pod szyldem "Solidarności", część z komitetu Brunona Wolskiego. On sam w wyborach na wójta nie ma kontrkandydata.
- Może ludzie wyszli z założenia, że skoro rozpocząłem tyle prac jako naczelnik, to niech je teraz dokończę jako wójt [śmiech]. Byli co prawda tacy, którzy usiłowali radę dzielić na my, wy, oni, ale stworzył się zespół ludzi, który na te podziały nie pozwolił. Od początku, nawet jeszcze jako naczelnik, starałem się trzymać politykę za progiem swego gabinetu. Oczywiście, tego politycznego kontekstu nie da się całkowicie uniknąć, radni mają różne sympatie, każdy ma prawo do swojej, ale zawsze udawało mi się współpracować ze wszystkimi, od prawicy do lewicy. Jeśli chodziło o sprawy gminy, radni potrafili schować swoje poglądy do kieszeni.
Cały artykuł "Tryptyk samorządowy" w nowym numerze naszego miesięcznika.
0
0
0
0
0
0
