Św. Walenty, patron miłości

Co roku tradycjonaliści grzmią: "walentynki to przejaw zgniłego konsumpcjonizmu, wymysł speców od marketingu, którzy chcą ożywić handel w martwym okresie, między świętami".

Zapewne jest w tym trochę prawdy, ale co komu szkodzi, że tego dnia powiemy bliskiej nam osobie "kocham cię". Wręczymy drobny upominek. Takich wyznań nigdy nie za wiele.

A co, konserwatyści nie uprawiają seksu, nie kochają? Wszystko im na wiór wyschło?

To święto znane jest w Europie już od średniowiecza i ma związek z kultem św. Walentego, patrona zakochanych.

Jego grób znajduje się w Terni, we Włoszech, w bazylice jego imienia.

Na srebrnym relikwiarzu ze szczątkami świętego jest wyryty napis: " Święty Walenty Patron Miłości".

Co roku pielgrzymują do jego grobu nie tylko narzeczeni, ale i małżeństwa, które tam obchodzą rocznicę ślubu.

Piękna tradycja.

Oczywiście, dzisiaj jest sporo w tym dniu marketingowego szumu. Słodyczy różnorakich w specjalnych, czerwonych serduszkowych pudełeczkach.

Jedna z sieci sklepów ze sprzętem AGD wciska zakochanym odkurzacze pionowe. Chyba po to, by po miłosnych uniesieniach posprzątali. Tak dla relaksu.

Ale nie to jest istotą tego dnia. Przede wszystkim to, że każdy potrzebuje miłości.

A jeśli już ją ma, to że trzeba ją okazywać. Słowem, gestem, drobnym upominkiem.

Bo jest to dar, o który nieustanie trzeba dbać.